De media schrijft zich de laatste maanden een vingerkramp aan het thema "Burnout". Heel veel mensen krijgen te maken met gevoelens van ongemak, vermoeidheid, etc... die worden gelinkt aan "het werk". Ondertussen ziet niemand nog het bos door de bomen, en lijkt het voor de "leek" soms alsof het hele gevoel van "burnout" een vorm van veinzen is. Mensen worden niet steeds au-sérieux genomen, en krijgen het gevoel "snel" weer aan de slag te moeten. De normaliteit moet zo snel mogelijk hersteld. Maar de normaliteit van vroeger zal nooit meer terug komen. De "burnout" is een signaal dat de persoon duidelijk maakt dat de huidige normaliteit even aan een kritische evaluatie moet onderworpen worden. Stijn Vanheule beschrijft in zijn artikel "Burnout en psychoanalyse: Van een procesvisie naar een conflictmodel" mooi een paar trajecten waarlangs de "burnout" zich ontwikkelt. In de therapeutische implicaties beschrijft hij vanuit een Freudiaans-Lacaniaans taalgebruik in zo veel woorden dat er steeds dient geïnvesteerd te worden in een geleidelijk loskomen van het werk als enige verschaffer van genot en zelfwaarde. Vanuit oplossingsgerichte hoek wordt een gelijkaardige beweging gemaakt, en gezocht naar de eigen verlangens en toekomstdromen, in autonomie. Dat burnout niet met "simpele oplossingen" te fixen is, spreekt voor zich... (zie afbeelding hieronder)
0 Comments
Leave a Reply. |
Erwin Mortierklinisch psycholoog Archives
May 2017
Categories |