De jongen wordt Man. En die transitie gebeurt via een aantal stadia. In vele geloofsovertuigingen gaat dit gepaard met geformaliseerde rituelen zoals besnijdenissen en communies. Maar eens Nietszche zijn Goden heeft gedood, moeten nieuwe rituelen worden uitgevonden. Als ik mijn eigen kindertijd doorspit kom ik langs gespannen bogen en gescherpte pijlen die we naar elkaar schoten. Maar elke tijd, en elke gemeenschap heeft zijn eigen micro-rituelen. Waar de Katholieke God zich tevreden stelt met het opeten van het lichaam van zijn Eerstgeborene, zijn er andere Goden te bedenken die wat meer pijn vragen van de transitie. Vele Afrikaanse transitie-rituelen gaan gepaard met de jacht, waarbij de jongere effectief risico loopt op overlijden of levensbedreigend lichamelijk leed. Dit sterkt de geest. Waar de Westerse Godsdiensten ons voorhouden dat de geest sterk is, maar het lichaam zwak, wordt in vele culturen een samenhang tussen een sterk lichaam als symbolisering voor een sterke geest gezien. Dit wordt mede gecultiveerd binnen de mannelijke populatie in gevangenis of de jeugdzorg-instelling. Getuige hiervan een groepsspel (ritueel) dat zich laat benoemen als het "KUT"-spel. Vooraleer iedereen hoofdschuddend en/of verbolgen stopt met lezen, had ik graag verduidelijkt wat het spel inhoudt. Op een voetbalveldje wordt een behendigheidsspelletje gespeeld met een voetbal, in een groepje van een zestal jonge snaken. De jongemannen proberen de bal in de lucht de houden, maximaal één stuiter tussen de verschillende passes. Als iemand mist, wordt hij bezet door de letter "K", de tweede maal door de "U", en finaal de "T". Inderdaad, het spel kon ook een andere lettercombinatie met drie of vier letters hebben geheten, maar waarom zou een groep jongemannen in de fleur zijner ontwikkeling een ander woord kiezen dan de gevulgariseerde vorm van de Vrucht zijner Verlangen? De persoon die als eerste een "T" heeft, neemt plaats in een doel, en vormt een -niet enkel symbolische- schietschijf voor de andere spelers. Het Spel moet een Inzet hebben. Een risico op Vergelding. De Straf waarvoor je zelf koos voelt louterend, maakt deel uit van het collectieve plezier en de groepsvorming. De Onderwerping aan de groep verschaft de deugd. In sommige kringen zou dit benoemd worden als Masochisme. Echter, daar de regels binnen de instelling de Kuisheid omarmen, en taboes op de intermannelijke sexualiteit in deze jongerengroep tot het Taboe horen, vertaalt het plezier zich in de Russische roulette, waarbij de trekker de voet is, de kogel de bal, en de hersenen zich tijdelijk in het achterwerk van de aangeschotene bevinden. De Dood is geen risico. De enige Dood is de sociale dood. Zolang de gestrafte de straf niet probeert te ontlopen blijft de klok van het leven tikken. Zoniet wordt hij de paria, het "mietje", en dient terug de maatschappelijke ladder vanop de onderste trede te beklimmen. De cohesie van de groep als grootste goed. Behoren tot. Deel uitmaken van iets, wat verbeeld wordt in een geregeld en uitgewisseld uitdelen van pijn en loutering. Onwillekeurig komt me een beeld van een cartoon voor ogen, waarbij een Piñata op de sofa van de therapeut ligt, en de gevleugelde woorden spreekt: "The sick part of it... I kind of like it when they hit me."
0 Comments
Leave a Reply. |
Erwin Mortierklinisch psycholoog Archives
May 2017
Categories |