Traumagevaar...

In Berlijn stormt een "dol gedraaide" chauffeur met een vrachtwagen in op een mensenmassa, en maakt hierbij ontelbare slachtoffers: doden, gewonden, getraumatiseerden. Het trauma wordt doorgegeven, als een giftig Kerstgeschenk.

Van Dale definieert een trauma als een "hevige geestelijke aandoening die een stoornis veroorzaakt". Maar het is vooral het Griekse woord voor "wonde", veroorzaakt door uiteenlopende gebeurtenissen die worden gekenmerkt door het veroorzaken van een groot gevoel van machteloosheid en ontwrichting van het bestaan. Deze machteloosheid is een voedingsbodem voor frustraties, maar bij een aanzienlijk aantal van de slachtoffers creëren deze frustraties ook een onderhuidse kwaadheid, en achterdocht, afhankelijk van hoe met onmacht en frustratie wordt omgegaan. Vanuit deze kwaadheid kan het slachtoffer van het trauma zinnen op wraak. Wraak vanuit onmacht, niet gestuurd, ongericht, "random". 

Het trauma is bijgevolg niet zonder gevaar. De klinische ervaring leert ons dat de gevangenissen gevuld zijn met gekwetsten, slachtoffers van trauma's die op een bepaald moment een klik maken naar kwaadheid, en dit om potentiële verdere traumatisering af te weren, met gewelddaden tot gevolg. Ze ervaren hun verleden in hun verwrongen sociale context vaak als het overleven in een bezet oorlogsgebied, waarbij argwaan en gevaar hun zintuigen continu op scherp houdt, hen terugwerpt op primaire overlevingsstrategieën.

Van daaruit kunnen we ons de vraag stellen hoe iemands perceptie op de realiteit wordt vertekend na effectief gedurende jaren in een werkelijk oorlogsgebied te verblijven. Waarbij de willekeur van de agressie zich elk moment kan vertonen, waarbij de stabiliteit bestaat uit de redeloosheid. Redeloosheid van de context zorgt voor radeloosheid, en creëert bij velen een fundamentele aanpassing van het waardensysteem. Zeker indien iemand compleet wordt afgesloten van de zorgende continuïteit. 

Hoe wordt dan de aankomst in een Westers land ervaren als men vanuit deze diep gewortelde traumatisering, getekend door angst en argwaan wordt getest en afgewezen? Het symbool voor de droom van veiligheid keurt de droom af, en dwingt u terug naar de nachtmerrie. Welk gevaar ontstaat als dit slachtoffer beslist om niet meer te willen slapen, maar wakker te worden. 

Als de beleidsmakers niet beseffen dat er met zorg moet omgegaan worden met getraumatiseerden, kunnen we onmogelijk de halt toeroepen aan de "zwarte gaten der wanhoop" die gebroken en getraumatiseerden ronselen om hun slachtofferschap tot daderschap om te vormen.

---