Winnen doe je niet zo maar ?

Sinds een paar jaar worden we via de media overspoeld met de illusie dat gokken een "beredeneerde" hobby zou zijn die, indien goed beredeneerd, steevast leidt tot winst. En niet alleen winst tegen de waarschijnlijkheid, maar ook winst tegen een medespeler. Dit doet me veronderstellen dat bij de reclamemakers mensen huizen die ofwel zelf fervente gokkers zijn (evenwel met inzicht van hun eigen redeneringen), ofwel zich hebben laten bijstaan door hulpverleners die veel spreken met gokkers. 

De argumenten die gebruikt worden om het gokken aan de man te brengen zijn immers zo herkenbaar voor de psycholoog die spreekt met de gokker.

Steeds weer is er de magische associatieve gedachtenketting die verklaart waarom het onvoorspelbare toch voorspelbaar zou worden (Unibet). Of er is "het teken", de waarneming die geassocieerd wordt met "geluk". Een golf die moet bereden worden. Een signaal dat dit het moment is om de inzet te verhogen (Napoleon Games). Of ook nog de uitdaging waaraan niet kan worden weerstaan (alhoewel ik weinig verhalen hoor van mannen die thuiskomen van het werk en uitgedaagd worden door hun vrouw om een avondje sportweddenschappen "te bedrijven") .

Ik moet dus enerzijds de reclamemakers feliciteren dat ze er bijna in geslaagd zijn om het onbewuste leven van de gokker aanschouwelijk te maken.

Maar u, gokker dient gewaarschuwd voor het feit dat de Sirenen zo mooi hun lokroep zingen met verlokkende aanbiedingen om iemand in het verderf te storten.

(nota: De Sirenen waren wezens, half vogel, half vrouw, die met hun gezang de voorbijvarenden naar het strand van hun eiland lokten, waar zij op de klippen schipbreuk leden.)